Sam podręcznik nie odbiega zbytnio standardem wydania od reszty serii, wydawnictwo jest tu jak zwykle dość konsekwentne. Twarda, gruba i dobrze chroniąca zawartość okładka, dobrej jakości papier – co prawda nie jest już kredowym półmatem, a zwykłym matowym papierem, wciąż jednak prezentuje się estetycznie. Jedynym większym zarzutem, jaki można byłoby mieć wobec egzemplarza który przyszło mi recenzować, jest zbyt niskie nasycenie czerni będące przypuszczalnie wpadką drukarni. Wznowienia lub nawet dalsze oraz wcześniejsze partie nakładu mogą prezentować się zgoła inaczej.
W nastrój wprowadza nas lektura artykułu prasowego rozpoczynającego treść podręcznika – jest on wywiadem z doświadczonym dziennikarzem, weteranem walki z przestępczością, przeprowadzanym przez młodego adepta sztuki dziennikarskiej. Traktuje o przypadłościach i problemach Departamentu Policji Midway (o którym to departamencie i fikcyjnym mieście w samym podręczniku dowiemy się więcej). Dodatkowo opatrzony jest adnotacjami osoby, która ewidentnie wcześniej widziała artykuł w wersji nieocenzurowanej, lub posiada szerszą wiedzę o stanie skorumpowania policji w Midway niż informacje prezentowane w owym artykule – najprawdopodobniej jego autora lub starszego dziennikarza który czyta wywiad ze sobą po jego publikacji. Artykuł jest ciekawy, sam z siebie daje już kilka pomysłów na scenariusze, a przy tym doskonale oddaje nastrój „brudnej policji”, tak adekwatny w Świecie Mroku.
We wprowadzeniu dowiadujemy się przede wszystkim o podstawowych założeniach podręcznika. Autorzy przyjęli, zgodnie z wytycznymi dotyczącymi całego nWoDu, konieczność rozgrywania się fabuł na szczeblu lokalnym. Stworzyli więc koncept fikcyjnego dużego amerykańskiego miasta, nazwanego przez nich Midway, wprowadzając graczy w świat sił policyjnych tej metropolii poprzez pryzmat jednego z jej dzielnicowych posterunków – niesławnej Trzynastki i jej wewnętrznych problemów. Innym założeniem jest skupienie się na samych stróżach prawa, bez „zaglądania” z akcją do prokuratora generalnego, na przesłuchania, konfrontacje, oraz inne szczegóły, zbliżone bardziej do sali sądowej. Ci stróżowie prawa zaś, w większości są kompletnie nieświadomi istnienia jakichkolwiek czynników nadnaturalnych. Dzięki temu, możemy na bazie podręcznika rozegrać tak zwyczajny, „cywilny” w rozumieniu Świata Mroku, serial lub film noir, jak i powoli otwierać oczy dzielnych stróżów prawa na niesamowitości i przerażającą grozę otaczającego ich świata. Wprowadzenie raczy nas również takimi smakołykami jak lista policyjnych kodów radiowych, tak alfabetycznych, jak i numerycznych, tudzież obszerna lista skrótów i terminów charakterystycznych dla roboty amerykańskiego policjanta.
Rozdział pierwszy, The Cop Shop, opisuje sam Trzynasty Posterunek w Midway. Wprowadza nas również z miejsca w arkana życia jego pracowników, takie jak system zmian i hierarchia dowodzenia. Opisuje rozkład i wygląd samego budynku wraz z interesującymi anegdotami i detalami, od jednego z funkcyjnych, sierżanta obsługującego recepcję, który wedle zwyczaju przynosi paczkę pączków dla kolegów, a ci wrzucają ćwierćdolarówki za każdego którego wzięli (co od razu pozwala na przykład pokazać ze złej strony zlewczego i asocjalnego glinę, który jest ponad dobry obyczaj i bierze pączki bez płacenia, a także dobroduszną kadetkę, która zapłaci za niego i za siebie, żeby uniknąć nieuchronnego konfliktu w zespole i wzajemnych podejrzeń nawet w tak błahej sprawie), po jedną z cel, wykorzystywaną tylko w ostateczności, nawiedzaną ponoć przez zjawę nękającą zamkniętych w niej mężczyzn podejrzewanych o gwałty i przemoc domową. Posterunek opisany jest barwnie, ciekawie i jest bardzo interesującą lokacją z mnóstwem podobnych detali, które łatwo wykorzystać i pokazać podczas sesji.
The Ride-Along, rozdział drugi, a zarazem główna część podręcznika, rozpoczyna się od ogólnego omówienia hierarchizacji policji w Midway, rozszerzając temat na poszczególne wydziały policyjne, od narkotyków i wydziału zabójstw, poprzez obyczajówkę, po oddziały K-9, ERU (oddziały szybkiego reagowania, czyli stary dobry SWAT) i wydział spraw wewnętrznych. Podręcznik prezentuje potem drogę, jaką postać musi przebyć by znaleźć się w szeregach policji Midway, pokrótce omawia szkolenie w akademii policyjnej i jej wymogi, po czym ostateczny egzamin, jakim dla kadeta jest współpraca na ulicach miasta z przydzielonymi im w roli instruktora starszymi funkcjonariuszami. Omówione zostają najbardziej typowe wezwania, takie jak alarmy w budynkach, przemoc domowa, włamania, wizytacje prewencyjne (np. u osób nie dających znaku życia od dłuższego czasu), a także wezwania do osób niestabilnych psychicznie i emocjonalnie, czy też robota typowej drogówki. Przy tej okazji omówione są procedury zatrzymywania pojazdów, włącznie z detalami wzajemnego ubezpieczania się partnerów na okoliczność ataku ze strony zatrzymanego lub prób ucieczki, sposoby weryfikacji trzeźwości zatrzymanych, uprawnienia do przeszukań pojazdów i tym podobne. Mowa jest także o zatrzymaniach wysokiego ryzyka, pościgach oraz tym, co się dzieje, gdy postrzelony zostaje policjant.
Dalsza część tego rozdziału traktuje z kolei o pracy detektywów. Mówi o robocie papierkowej, przesłuchaniach, roli intuicji czy siatek informatorów. Omawia poszczególne wydziały zajmujące się morderstwami, włamaniami i rabunkami, narkotykami, ofiarami szczególnych przestępstw (gwałtów, molestowania, przemocy domowej, zwłaszcza w przypadku dzieci), wywiadem czy też prostytucją, przemytem, handlem bronią i nielegalnym hazardem. Dzieli siły policyjne na te zajmujące się przestępczością zorganizowaną, jak i gangami, czy analizą dowodów (wskazując również w wygodnej tabeli jak długo w przybliżeniu trzeba czekać na identyfikację odcisków palców, a ile na wyniki porównań DNA). Odnosi się przy tym do popularnych seriali CSI, nadmieniając iż CSTs (Crime Scene Technicians) policji Midway są cywilami, nie prowadzą dochodzeń i nie noszą broni, gdyż CST wnoszący broń na miejsce zbrodni zostałby zwolniony za dopuszczenie do chemicznego skażenia materiału dowodowego. Kolejny podrozdział traktuje o codziennym wyposażeniu policjanta takim jak odznaka, mundur, broń, czy pojazdy. Dalej mówi się również o innych zjawiskach z jakimi policjanci się stykają, jak łapówki, wymuszenia, korupcja, molestowanie, spiski i nadużycia. Opisane są także pewne aspekty subkultury policyjnej, takie jak podziały na „mięsożerców” i „roślinożerców”, sposoby radzenia sobie ze stresem, anonimowość czy knajpy dla policjantów. Rozdział zamknięty zostaje przez nowe opcje rozwoju postaci, a konkretniej trzy Atuty. Jeden z nich jest przedrukiem krytykowanego za przepakowanie Atutu z Armory (Combat Marksmanship), drugi jest policyjną „sztuką obezwładniania”, trzeci to Atut Społeczny, „Zaprzysiężony Oficer”, przydatny w kronikach nie opierających się w całości na policji, w tych policji poświęconych sugerowany jako darmowy.
W rozdziale trzecim, Roll Call, opisane są postaci niezależne zaludniające Trzynastkę. Są to niemal wszyscy ważniejsi NPCe z jakimi podczas gry policjantami z Trzynastego przyjdzie się graczom spotkać – od starszych detektywów, oficerów patrolowych, przez młodego kadeta, po oficera K-9 z psim towarzyszem, policyjnego kapelana, załogę ambulansu, czy cywili. Postaci jest wiele, mają interesująco i inspirująco zarysowane antagonizmy, częstokroć także wyprowadzone są od nich potencjalne powiązania ze Światem Mroku, z których skorzystać oczywiście nie mamy obowiązku.
Rozdział czwarty, The Blotter, poświęcony jest w całości zalążkom scenariuszy. Te bazują i tytułowane są wedle popełnionych przestępstw, a opisane są w interesujący, dwustronny sposób. Najpierw, z perspektywy prowadzenia ich dla postaci będących policjantami, potem zaś z punktu widzenia postaci zantagonizowanych wobec policji, bądź wręcz nadnaturalnych. Sposób prezentacji, zróżnicowanie i pomysł schematu tworzenia oraz zaprezentowania przygód nadaje temu rozdziałowi sporo unikalnego charakteru. Tuż za rozdziałem czwartym, znajduje się Dodatek, w którym przedstawiony zostaje pełnowymiarowy scenariusz. Szczerze powiedziawszy, bardziej przydatną, moim zdaniem, byłaby większa ilość pomysłów i ich wariacji, podobna zawartości rozdziału czwartego. Wydawnictwo zdecydowało jednak inaczej.
Podsumowując, podręcznik ten jest świetnym źródłem pozaserialowej i pozafilmowej wiedzy o pracy policji. Dzięki skupieniu na lokalności wydarzeń i wiarygodnemu minisettingowi Trzynastego Posterunku, podręcznik nadaje się do natychmiastowego wpasowania w aktualny setting praktycznie dowolnego miasta Stanów (w takim również celu uplasowano go w fikcyjnym Midway). Prawdopodobnie zawiera sporo uogólnień, jakże charakterystycznych dla filmowości całego Nowego Świata Mroku, tym niemniej nawet osobom mającym bliższy i realny kontakt z siłami policyjnymi powinno się przyjemnie zeń korzystać. Jest na tyle ogólny i niepowiązany na siłę ze Światem Mroku, iż może służyć za „podręcznik o policji” osobom grającym w praktycznie dowolny współczesny system, a chcącym oddać wiarygodnie nastrój seriali takich jak The Shield, The Wire czy NYPD Blue. Skupia się jednak wyłącznie na policji amerykańskiej, oraz prawie Stanów Zjednoczonych, przez co adaptacja np. do warunków polskich może już wymagać oddzielnego zaznajomienia się z polskimi procedurami. W strukturze i układzie podręcznika brakuje nieco indeksu który mógłby zwiększyć jego klarowność, a któremu miejsca ustąpić mogłaby spokojnie strona z formularzem, czy kilka stron z reklamami. Ogólnie rzecz biorąc, jeśli Wasza kronika dzieje się w Stanach, a policja ma w niej odgrywać jakkolwiek poważniejszą rolę od losowego antagonisty w strzelaninie lub oponenta w pościgu, warto się w ten podręcznik wyposażyć.
